Depressief en GelukkigEr zijn wetenschappers die zeggen dat het menselijke lichaam is gemaakt om te rennen.
Het zou zelfs de reden zijn dat de mens er nu uitziet, zoals de mens er nu uitziet.
Zo’n twee miljoen jaar geleden zouden onze voorouders gestopt zijn met het leven in bomen en als gevolg daarvan hebben we meer moeten rennen. Ons lichaam is hierop aangepast naar het lichaam zoals we dat nu kennen. [1]
Vanaf dat moment hebben we moeten rennen, voor ons eten, of voor ons leven.
Ik kan niet zeggen dat het hele ‘ziekenhuis-gebeuren’ me totaal ongeroerd heeft gelaten.
Het waren al een flink aantal zware maanden, of laat ik eerlijk zijn, het was tot nu toe al een zwaar jaar.
Zo’n uitje naar het ziekenhuis compleet met morfine, zuurstof, een maag-/darm onderzoek en overnachting is dan de spreekwoordelijke kers op de taart.
Maar goed, wie staat daar wel om te springen?
Een dag heeft 24 uur.
Dat zijn 96 kwartieren, 1440 minuten of 86400 seconden.
Een depressie kan ervoor zorgen dat je door slechts één moment, bestaande uit enkele seconden, je dag laat verpesten.
Zo kan iets van 5 seconden je overige 86395 seconden overnemen.
Als met je billen bloot gaan gelijk staat aan uit je comfort zone treden dan loop ik met mijn billen gespreid en buk ik nog net niet voor over..
Ik heb net een situatie ingediend bij CommonEasy.
Voor degene die het niet kennen: CommonEasy is een community van ondernemers die elkaar helpen wanneer het even niet mogelijk is om zelf voor een inkomen te zorgen.
Mijn gevoelens botsen tegen elkaar op als een zoute en zoete zee.
Je moet af en toe gewoon schreeuwen
Je spieren aanspannen en woedend worden
Rennen alsof je leven er vanaf hangt.
Ik geniet van het moment.
Het is alsof depressie en ik recht tegen over elkaar staan.
Dat we elkaar diep in de ogen kijken.
Hij met een grote, gemene grijns.
Ik met een terneergeslagen blik.
Maar dan draait alles om.
Eerder had ik er niet bij stil gestaan dat er een wereld van verschil zit tussen iets hopen en ergens op vertrouwen.
Misschien dat jij je nu ook wel afvraagt wat dat verschil dan is.
En als er een verschil tussen hoop en vertrouwen zit, welke is dan beter?
Er is altijd iets om dankbaar voor te zijn.
Depressie maakt het moeilijk, maar het is zichtbaar.
Er is altijd iets dat je voor lief neemt, wat je als vanzelfsprekend ervaart.
Depressie belemmert je zicht en verstoord je gehoor.
Wanneer we aan ontspannen en uitrusten denken, denken we al snel aan niets doen.
Aan in de bank hangen of in bed liggen.
Als iemand met depressie weet je dat dit niet klopt.