Ik heb ondertussen denk ik zo’n tientallen keren het stuk tekst— waar ik mee begon— verwijderd.
Het is weer zo’n dag.
Zo’n dag waarop ik niets gedaan krijg.
Ik heb ondertussen denk ik zo’n tientallen keren het stuk tekst— waar ik mee begon— verwijderd.
Het is weer zo’n dag.
Zo’n dag waarop ik niets gedaan krijg.
Ik kan me niet eens herinneren welke afslag ik genomen heb.
Ik kan me niet herinneren dat ik hier ooit ben geweest.
Zo vol in mijn hoofd en tegelijkertijd leeg.
Ik kan me niet voorstellen dat ik de weg nog terug zal vinden.